How to train your Dragon? [Prolog].

 

Tytuł: How to train your Dragon
Typ: Seria [Prolog]

Gatunek: fluff, fairytale

Paringi: ~

Ostrzeżenia: Brak
Długość: 534 słowa [część 1 z 8]
Notka autorska: Ludziki, nie podoba mi się, że tak mało komentujecie, chyba nie lubicie mojego bloga no. ;;'Ja dla Was też piszę te fanficki, a opinie na ich temat bardzo mi się przydają, więc byłabym bardzo wdzięczna gdybym widziała pod postami chociaż te 10 komentarzy. D:
Widzę, że mnie obserwujecie i Was przybywa, to bardzo, bardzo miło, ale proszę, skomentujcie mi opowiadania. Pragnę szczerych odpowiedzi, opinii. Naprawdę.
Mam nadzieję, że mi tą przyjemność zrobicie i zaczniecie komentować.
A teraz pora na nowe opowiadanie. Trochę coś w rodzaju bajki, ale jestem z niej jako tako zadowolona, a przynajmniej z samego prologu~

Prolog. 

Dawno, dawno temu za górami za lasami… Ale to już było! I my tu nie o tym.

Była sobie niegdyś piękna, słoneczna kraina, gdzie jasność nie zachodziła nigdy za horyzont, a szczęście migotało w każdym najmniejszym drzewku, listku, czy rybce pływającej w stawie. Miejsce to było piękne, a życie w nim tętniło głośno i żarliwie, hucząc, bądź śmiejąc się z byle jakiego powodu.

Mowa tu bynajmniej o pewnych smokach, które wraz z jednym jednorożcem pośród gromady prowadziły beztroską egzystencję.

Dlaczego prowadziły?

Odpowiedź jest bardzo prosta: Przecież nie wszystko zawsze musiało iść po dobrej myśli.

Czasem pojawiają się na niebie czarne chmury, z których burza rozgromi wszystko, co dobre, zastępując ją złem, czernią i mrokiem, ale kiedyś w końcu na nowo musi pojawić się słońce, by uśmiech pojawił się na twarzy każdego człowieka. Szczęście przypisane jest do każdego. Co z tego, że w małej ilości? Nawet najmniejsza szczypta radości potrafi sprawić, że wszystko wywróci się do góry nogami i niczym podmuch letniego wiatru rozwieje nie tylko wszelkie wątpliwości, lecz także pozbędzie się wszelkiego zła zalegającego w każdym milimetrowym obszarze, zwanym potocznie domem.

Więc... co stało się ze wszystkimi smokami żyjącymi w wiosce i ich rogatym przyjacielem?

„- Zniszczę was wszystkie, nic niewarte smoki! Wszystkie po kolei! Kto uważa, że jest znacznie silniejszy niż ja, nie ma prawa, by oddychać!”

Głośny, nieco może psychiczny śmiech zabrzmiał pomiędzy drzewami leśnej krainy. Wszystko odwróciło się do góry nogami, każda najmniejsza żyjąca w tym miejscu istota szybko straciła swój żywot, ale gdzie się podział sprawca?

Jego wysoko uniesione kąciki ust w szyderczym, pełnym zła uśmiechu i oczy błyszczące od chęci mordu z satysfakcją wpatrywały się w czerwień migoczącą w płomieniach, które powoli spalały każdą najmniejszą roślinę, od zawsze wychylającą się tutaj ku słońcu. Był podniecony faktem, że nareszcie, po tak wielu latach oczekiwań i trudu tego dokonał!

Feniks w końcu pokonał te przebrzydłe smoki, odbierając im ich wszystkie minuty, czy nawet sekundy żywota. To był koniec. Omega zaświeciła na sklepieniu, którego jasny, niebieski kolor teraz zszarzał, powodując, że wszystko posmutniało. Nie było tu nic. Nic prócz jego ohydnych stóp, które z dziecięcą radością przemykały poprzez trupy leżące na ziemi w czerwonej plamie bólu i skazy. Ale on się cieszył:

„- Jesteście tak żałości, aj smoki, smoki. Teraz ta góra należy do mnie, a wasza kosteczka jest w moim władaniu! Cha! Cha! Słyszycie mój rechot? To śmiech zwycięstwa. Ja Chanyeol, feniks zła, bólu, gwałtu i popłochu jestem jedynym władcą w tym świecie. Jedynym!”

(…)

Co stanie się z piękną krainą smoków? Dlaczego ów Feniks tak bardzo pragnął władzy? Czy naprawdę w tym świecie nic nie da rady już zatrzymać tego wcielenia diabła, które chciało zniszczyć całe dobro? Dlaczego ta bajka już z początku jest taka, a nie inna?

Bo ta bajka to zupełnie nowe oblicze świata. Nowe dobro, które na pewno gdzieś przebywa; przecież zawsze musi wzejść słońce, ciemność nie przysłoni oczu wszystkim uczciwym, którzy pragną chociaż odrobiny dobra. Wystarczy wiara. Wiara w siebie i w to, że nieoczekiwany cud kiedyś nadejdzie.

Pada pytanie: Ale jak długo należy na niego czekać?

Odpowiedzi należy szukać w tej historii, opowieści o walce dobra ze złem, o dobru, które leży uśpione pod głazami, które oddycha, i które... pragnie zwycięstwa, które po prostu jest.