Informejszyn co do notek + moja dziwna 'inna' twórczość.

Cześć wszystkim, długo mnie nie było tutaj, ale to dlatego, że wyjechałam na Chorwację. Było serio zajebiście, ale za gorąco. ;-;'
Ale do rzeczy, mam parę spraw do omówienia.

~ Uno.

Dzisiaj w nocy wróciłam do domu i kiedy wstałam, otworzyłam komputer, by ogarnąć, co tam nowego działo się na blogu. Boże, tyyyyle nowych komentarzy. Kocham Was ludzie, serio. Jesteście cudowni, dziękuję za to, że ze mną trwacie przy blogu i wszystkim, co tutaj dodaję. Oraz z całego serca dziękuję za prawie 50 TYSIĘCY wyświetleń bloga. Nie spodziewałabym się nigdy w swoim życiu, że dobiję do takiej liczby ze swoimi pracami, do tego w niecały rok mojej pracy tutaj. To naprawdę dla mnie wiele znaczy, bo ten blog to jest taka moja mała perełka. Dzięki Wam i Waszym opiniom rozwijam się, bardziej wierzę w swoje umiejętności i wiem, że pisząc dalej, będę potrafiła o wiele więcej, by wszystkich zadowolić, i by każdemu coraz bardziej podobały się moje opowiadania. W tym momencie, i mówię to z ręką na sercu, że siedzę i piszę to płacząc. Nie spodziewałam się nigdy czegoś tak cudownego. Wiem, że może są jeszcze lepsze blogi niż mój, ale jestem tylko amatorką, a i tak serce mi wrze z radości, że kochacie mnie i moje opowiadania.
Piszę je dla Was (no, dla siebie też, ale jednak!) i chcę byście były zadowolone.

~ Dos.

Przez kolejny tydzień również mnie nie będzie, bo wyjeżdżam na wieś, ponieważ mama poprosiła mnie, bym pomogła jej zająć się babcią. Jednak nie znaczy to, że nie będę pisała ficków. Zabieram komputer, będę siadała w ogródku i pisała zaplanowane już dokładnie 'Siedem dni' oraz pomyślę nad opowiadaniami z ankiety. Myślę, że jak dobrze pójdzie to w tydzień spiszę 'S.D' i po powrocie zaleję Was falą czterech części tego opowiadania. Nie planowałam jeszcze wyjazdu na tydzień, ale nic na to nie poradzę. To siła wyższa.

~ Tres.

Mogę Was ucieszyć jedną wiadomością. Pojawi się druga część opowiadania 'How to train your Dragon'. Cieszycie się? Tak, ja też. Strasznie mnie ciągnie do tego opowiadania, jednak od razu uprzedzam, że NIE BĘDZIE to bardzo wielkie opowiadanie yaoi. Owszem, będą tam sceny boyxboy, ale na seks nie liczcie. Przepraszam, ale po prostu chciałam to pozostawić w tej takiej niewinnej formie.
Ale!
Obiecuję Wam, że pojawią się oddzielne one-shoty z seksem z HTTYD. Już miałam je dawno zaplanowane.
"Nie z tego świata" - nie wiem, co się ze mną dzieje, ale nie umiem napisać czwartego rozdziału. Po prostu wszystko, cała akcja mi się sypie w głowie i kompletnie nie wiem, jak mam to napisać. Ale spokojnie, może to tylko przejściowe. Kiedy tylko coś mi pstryknie w głowie, wezmę się za nie.
Nie zostawię tego opowiadania, bo zbyt je kocham.

~ Cuatro.

Ostatnio przegrzebywałam mój komputer w poszukiwaniu jakichś starych prac i znalazłam napisany przeze mnie dwa miesiące temu wiersz, który jest hetero. Pomyślałam sobie, że może się nim z Wami podzielę, bo chciałabym dowiedzieć się, co o tym myślicie.
Kto wie, może kiedyś uda mi się napisać jakiś wierszyk yaoi - ale to zależy, co mi wpadnie do głowy.
Także publikuję. Kto chce - niech czyta. Kto nie chce - nie musi.
Liczę jednak na minimalne opinie, bo po prostu chciałabym wiedzieć, co o tym myślicie.
Wiem, że jest to blog yaoi, ale jak mówiłam, ff się piszą i pojawią za tydzień, a teraz chciałabym Was zostawić z tym wierszykiem.


 

"Julio, me serce ku Tobie ucieka,

Zejdź do mnie balkonem, będę pod nim czekał

Z kwiatem róży w dłoni, który Ci zerwałem

Z krzewu zielonego, jaki niegdyś miałem,

W swym wielkim ogrodzie, w alejce na boku,

Który pięknie jaśniał, co każdego roku

Od kwiecistych pąków i malutkich krzewów

Z gałęziami w górze niemalże ku niebu."

A Ty odpowiadasz: "Romeo mój złoty

Mój ojciec to tyran, będziesz miał kłopoty,

Gdy Ciebie dopadnie ze swą strażą wielką

Zrobi Twoje życie jedną, straszną męką."

Ja się wciąż uśmiecham i macham do Ciebie

"Czekam o północy przy gwiaździstym niebie"

I znikam bez słowa, powiew wiatru niosąc,

A wilczury wyją, pieśń miłosną głosząc.

Wybiła już północ, szelest trawy słychać

Pod mymi stopami, gdy zaczynam czmychać

Pod Twój wielki balkon, i szepczę namiętnie:
"Julio moja jestem, błagam o Twą rękę."

A Ty wyskoczyłaś prosto w me ramiona

Czułem Twoje drżenie, Tyś otumaniona
Złapała mą szyję, wtulając zawzięcie

I bałaś napotkać straży tu natknięcie.

Wyszedłem z balkonu, kierując ku sobie

Chciałem Ci pokazać we własnej osobie

Mój ogród magiczny, pełen tajemnicy

Z księżycem świecącym po mojej prawicy

Co z radością patrzył na piękną dziewicę,

Ślącą k'mnie spojrzenia idealnie, skrycie.

Ująłem więc dłoń Twą między palce swoje

I pognałem prędko między kwiatów roje.

Noc mijała wolno, czas niemal zatrzymał,
A ja się cieszyłem, cóżem dziś otrzymał.
Miałem Ciebie blisko, to mi wystarczało,

Usta więc ku namiętności rozwarte nieśmiało.

Cieszyły się sobą wśród księżyca blasku

Nagle jedna chwila i żeśmy w potrzasku

Zostali zamknięci, bowiem ojciec Twój jedyny,

Odnalazł nas szybciej, niż dziecię maliny.

Uciekłaś ode mnie, lecz Cię nie puściłem,

Objąłem zaś mocno i w ramionach skryłem,
Patrząc w oczy ojca, co z uśmiechem lisa
Przebiegle podchodził, by rozdzielić lica

Nasze dwa od siebie i zamknąć tą miłość,
Którą znaleźliśmy, a stworzyć zawiłosć

Z naszych dwóch żyć czystych i nienaruszonych
Tym uczuciem namiętności tak otumanionych.

Uśmiech na mej twarzy pojawił się znikąd,
Spojrzałem ku niemu i mruknąłem, krzycząc:
"Kocham Pana córkę, niech Pan to zrozumie,

Jeśli Pan i córce miłość swą dać umie.
Zapatrzona we mnie, jak w piękny obrazek.

To uczucie nie jest tylko na ten ranek."
Wtedy Ty mnie plączesz w sidła swoich pragnień,
Dając pocałunek szybko, tak powabnie.

Ojciec czerwienieje, zaś Ty się uśmiechasz
I mówisz do niego: "ojcze, masz więc pecha

Bowiem ja go kocham i nie chcę innego
Romeo, aniżeli tyko i wyłącznie jego."

Stary zaś odpuszcza, machając doń ręką:

"Idźcie z Bogiem dzieci, to jest dla mnie męką.
Rację jednak macie, miłości nie zgubię,
Akceptuję więc Romeo, chociaż go nie lubię."

I opuszcza ojciec mój ogród przepiękny

A ja Cię przytulam i niczym zaklęty

Na nowo całuję Twoje usta słodkie
I szepczę do ucha: "Jesteś moim kotkiem."

A zaś Ty się śmiejesz donośnie perliście,
Słowo moje jednak śmieszne było iście.

Kręcę głową patrząc w księżyc posrebrzany

"Jednak mam przez kogo być w życiu kochany."

I jak każda bajka morał swój posiada

Ojciec kosztowności na ślub nasz wykłada

Piękną suknię dla Ciebie krawcowa szykuje,

Nad moim zaś strojem inna też pracuje.

Goście już zjeżdżają, muzyka przygrywa,
A z daleka kościół dzwonami wygrywa.
Ślubować będziemy miłość swą na wieki,

A na starość razem zamkniemy powieki.

+ liczę na minimalne opinie co do tego wiersza, bo naprawdę mi na nich zależy, dlatego, że chciałabym, jak mówiłam wcześniej - napisać wierszyk yaoi.
+ wszelkie posty blogów, jakie czytam, skomentuję ponownie, jak wrócę. Obiecuję.

Dziękuję wszystkim wytrwałym! Hwaiting i do zobaczenia za tydzień z nowymi postami! <3 
 


Kocham Was, Krisus. *: